De zwemjuf dealt met boze ouders. Mijn tante is boos omdat ik geen écht contact met haar maak en ik lees boze berichten met als boodschap dat alles beter wordt, als “zij” het anders gaan doen.De afgelopen tijd heb ik op verschillende manieren te maken gehad met boosheid. Waarom eigenlijk? Wat gebeurt er op zo’n moment precies? Hoezo zijn die ouders boos? Wat ging er mis tijdens het familie-weekend? En wie zijn ‘zij’? Boos zijn staat mij nietIk wil het nu niet hebben over wereldse zaken als religie, geld en macht, maar over de kleine contacten. Over winkelende mensen, ouders op het schoolplein, familie, collega’s, vriendinnen en buren; over het dagelijkse leven. Tegenwoordig ben ik in dat dagelijkse leven vaker boos dan ooit, dat komt omdat ik met een zes- en een twaalfjarige in huis woon. Die werken niet altijd mee en dan raak ik geïrriteerd en word ik boos. Nou ja, boos….ik probeer maar wat. Flinke irritatie kan wel voor een “grrrrrrrr” geluid en idem houding zorgen, maar een harde stem of schreeuwen; het staat me net zo slecht als een broekrok. En probeer maar eens in je kracht te gaan staan met een broekrok aan. Ik moet dus nog flink oefenen om door mezelf en door de kinderen serieus te worden genomen in een boze bui. Maar kinderen mogen nu even niet meedoen.Open deurHet klinkt waarschijnlijk als een mega open deur maar komt boosheid niet altijd door onvrede over jezelf of je eigen situatie? Waarom worden die ouders boos op de zwemjuf? Omdat ze onzeker zijn over hun keuze voor deze zwemschool. Kortom; uit liefde voor hun kinderen. Waarom wordt mijn tante boos op mij omdat ik volgens haar geen écht contact met haar maakte? Omdat ze andere verwachtingen had over ons gezellige samenzijn. Waarom begint een betere wereld bij een actie van de ander? Omdat het nou eenmaal een stuk enger is om jezelf kritisch te bekijken, want stel dat jij het fout doet, houdt er dan nog wel iemand van jou? Michael Jackson had volgens mij gelijk (alleen in deze dan); take a look at yourself and then make a change.Alles is onzekerheidIs dat het dan? Dat ‘alles’ neerkomt op het hebben van zelfvertrouwen? Dat als je vertrouwen hebt in jezelf dat je dan nooit meer boos op de ander hoeft te zijn? (behalve op een zesjarige die haar legging niet aan wil doen en een twaalfjarige die geen woord hoort van wat je zegt, omdat ze met haar hoofd in haar telefoon zit). Zouden mensen met meer aanleg voor zelfvertrouwen minder vaak boos zijn? En om dan toch nog even de wereldse zaken erbij te halen. Stel dat er een pilletje met zelfvertrouwen zou bestaan en iedereen op de hele wereld zou dat pilletje slikken; zouden we dan een wereld zonder oorlog creëren? Ik denk het!

Annick Schrijft

Bedankt voor je bericht!